hani intihar notu vardı ya meslektaşımın '' yavaş yavaş delirdim kimse fark etmedi....'' diye
ben de öyle
yavaş yavaş ölüyorum, kimse fark etmiyor
yarın doğum günüm
bugün ölsem hiç canım yanmaz da 
aklıma iki şey takılıyor
nününün tabutu eve geldiğinde ''o benim kardeşim ya'' diye Buket'in ağlaması 
ve cavır kedilerime kim bakacak korkusu?
yoksa ölmekler kolay, hem nedir bu halim
yaşamak mı?
ben bu yaşlarımı hiç böyle hayal etmemiştim çocukken
şimdi yavaş yavaş
her şey yavaş
belki bir gün
ama bugün değil

 Mutsuzluktan öleceğim

Bugün değilse yarın

Ha eğer mutsuzluk insan öldürmüyor

Derseniz

Mutsuzluktan insan kendini öldürüyor ama, derim.

Çok mutsuzum.

Çok çaresizim.

Tüm kemiklerim sızılıyor,

Kalbimdeki ağırlık geçmiyor

Üstüne üstlük iyiymiş gibi dolanıyorum tüm gün etrafta

Çünkü işler var

İşini sikeyim

Çok mutsuzum ulan ben bu otuz yaşımı hiç böyle hayal etmemiştim