mutluyuz de mi sadık???

mehmet pişkin diye bir adamın intihar videosunu izledim dün

ona dair yazılan pek çok şeyi okudum ardından

anlamaya,anlamlandırmaya çalıştım

yazayım dedim,

siktir et ne güzel gitmiş yazma dedim

ne yapsam bilemedim.

akşam eve gittiğimde

annemin güzelce katladığı ot ekim sayısını açtım

okumaya başladım ve dedim ki

bu yazı böyle bitmeli!!

ileride resmin bozulması ihtimaline karşı bir minik önlem:


.....Mutluluğu paylaşmak, dostlarla paylaşmak değil artık, internetten paylaşmak. Selfie çıkmadan önce bir başıma gittiğim yerlerde telefonu ters çevirip arkamdaki tarihi eserle fotoğraf çektiğimde, bakan 'yazık bu kızcağızın da fotoğrafını çekecek bir tane arkadaşı yok muymuş'' der diye millete göstermeye utanırdım. Fotoğraf makinesini tuttuğum sağ kolum görünmeyen fotoğrafları.Dostlarım benim sağ kolumdu. Şimdi selfie çıktı, çoluk çocuk toplanıp telefonu tutanın tek kolu, hepimizin patates suratlı olduğu fotoğraflar çekip internete yüklüyoruz. Tekken kalabalıkları hesap etmememiz öğretiliyor ama yalnızlık alışkanlıkları kalabalığımıza sirayet etti, '' mutluyuz de mi Sadık?''