3 kusur yıla 3 ev

evlerim oldu benim
kocaman ya da minicik
son 3 kusur yıldır faturaları adıma gelen evler
benimdiler!

ilki vişnelikte,savaş caddesinin sonundaydı
5. katta 3+1...
güzel evdi,3 cepheli
çok güzel mutfağı vardı,kar yağarken penceresinin önüne oturup yazılar yazdığım
sabah uyanır uyanmaz mutfakta ıslattığım ekmeği güvercinlere koyup
onların ekmeğe pikelerini çayımı yudumlarken izlediğim mutfak..
o evden bana kalan en güzel kare..
aileden tam anlamıyla ilk ayrılışı
sevdicekle aynı çatı altında ilk kez uyumayı yaşadığım
biri tanıdık biri tanımadık 2 kişiyle aynı ortamı teneffüs etmek zorunda olduğum,
sonunda her ikisine de tahammül edemez hale geldiğim ev
hepsinin tanığıydı,
kayıtsız izledi gidişimi
babam ve hamallar odamı ve ortak eşyalardan istediklerimi taşırken ben eve veda etmiştim
unutulmaz bir seramoniydi..
unutmadım o evi,sevmiştim..


sonra kırmızı toprakta bir evim oldu!!
3. katta 1+1
görür görmez sevmiştim evi
mutfağındaki taşlar milas'taki evmizinkinin aynıydı
bir dünya ev gezdikten sonra ilk gördüğümüz eve gitmiş ve temizlemiştik orayı
annem,babam ve ben
2 yıl yaşadım orada
arka odanın karşısındaki apartmandaki
evlilikleri pörsümüş karı koca

sessiz sessiz ellerine birer sigara alıp
beni izleme sevdasına tutulmasalardı hala orada yaşıyor olabilirdim..
alışmıştımmm..
karşı dairedeki çiftin kavgalı-çığlık çığlığa seks dolu yaşayışlarına,
yan dairedeki Bodrum'lu ablanın öksürüğümü duyup bana çorbalar mamalar yapıp getirişine
pimpis merdivenlerine,kesik elektriğine
nesli'ye alışmıştımmm
günler sürdü toplanmam,
tamam artık yarın taşınıyorum dediğimde
dostlar gelmişti yardıma,ama
kübra farkındaydı haleti ruhiyemin-gitmek istemediğinin

tüm gün öylece oturdu benle!!!
müzik dinledik,konuştuk konuştuk..
ben ağlamak istedim ama beceremedim,
tıpkı kusmayı beceremediğimde olduğum gibiydim..
iğrenç hissediyordummm
özge gelip bu ev neden hala toplanmamış diye bağrınınca hareketlendik biraz
ve geç saat taşıttık özgeyle evi..
ne acayip hamaldı o kısa boylu-bıyıklısı
hiçbir şey taşımadan,üstelik bir de balerinli tablomu kırarak bitirmişti günü!!!
ne acımıştık ekip arkadaşlarına..
çok geç saatte bitmişti işimiz ve gazi'ye gitmiştik yemek yemeye..
nefes alacak halimiz bile kalmamıştı dersem abartmış olmam heralde
ama gazi abi neşemizi yerine getirmişti,az da olsa
ve ben o akşam
bu şehirdeki en mutsuz gecemi geçirdimmm
kendimi çok yorgun ve çok yalnız hissediyorum özge dedim durdum
akşam olmuştu ve hala ağlayamamıştım..
yeni evimi bir prestij günü öncesi,biraz da şans eseri bulmuş ve çok sevmiştim
ama artık kızılcıklı mahmut pehlivan'ı arşınla(ya)mayacaktım eve giderken..
buruk buruktu içimmm..
çok zor bi ayrılıktı..
ama çok da güzel bi buluşma,kavuşmaydı da aynı zamanda..
yeni evim yaklaşık bir ay sonra yeni evimiz oldu özgeyle..
duvarlarını posterlerle süslediğimiz,sevimli hale getirdiğimiz..
bizimmm
ve ben bu sabah özge,burcu,mehmet ile kahvaltıdan sonra otururken
dedim ki iyi ki varsnız,iyi ki buradasınız..
eve bir baktım da çok hoşuma gitti bu hali

bu evi çok sevdimmm..
ayrı mutfağına tav olmam,duşa kabinine bayılmam değil tek sebep..
ben bu evi dostlarla doluyor diye sevdimmm
ve sanırım bu ev en sevdiğim evimmm


Not:artık okula 5 dk mesafesinde olmak paha biçilemez(: