hafta sonu carrefoursaya gittik.
aa bir de baktım araba park yerinde(kısıtlı sayıda), alışveriş arabası duruyor.
hem de ne durma abuk sabuk.
söylenerek halkımıza, ittirdim kapının orada bıraktım alışveriş arabasını.
sonra bir müddet alışveriş yaptım.
tam kasadayım,
içeride çalışanlardan biri kasadaki çalışan kadınlara gelerek
''insanlar ne salak ya, almışlar oradan arabayı. Şimdi kamyon gelse yük indirmeye yer yok, gideyim de bu park direklerini dikeyim bari'' dedi.
utandım ama
o arabayı park yerinden çeken o salağın ben olduğumu zerre çaktırmadım.
Ön yargılar ön yargılara karşı....
ben halkımıza sövdüm,
çalışan bana sövdü.
ikimizin de niyeti iyiydi üstelik.
neyse,
o salak benim!!!
24 Şubat 2020 Pazartesi
22 Şubat 2020 Cumartesi
5 Şubat 2020 Çarşamba
telefon hala çalıyor
bugün öyle alıktım ki kibarca şöyle açıklayabilirim;
(kibarca çünkü kendime çok da ayıp etmek istemiyorum)
tam işten çıkmak üzereyken komşum aradı,eve geldiysen gel çay demledim diye
az işim var eve gelince çıkayım sana da dedim kapattım
sonra masamdaki bulaşıkları yıkamak, çöpleri geri dönüşüm poşetine atmak
kısacası mesaiyi bitirmek üzere kalktım
baktım mutfağa birkaç gidiş-geliş yapmak gerekecek
elimdeki her şeyi kağıtları attığım kovaya doldurdum ve tek seferde mutfağa gittim
bravo dahi!!!
çay bardağı, termos vs çıkardım
kağıtları büyük boy poşete döktüm bulaşıkları yıkarken telefon çaldı
bulamadım
bakındım
bulamadım
sonra birden onu da kağıt kovasına koyduğumu ve
kağıtlarla birlikte poşete döktüğümü ayıktım
telefon hala çalıyor
nina zilli çalmıyor
çünkü telefonum müthiş(!) i phone
ona o sevdiğim melodiyi atayamadık
neyse , telefon hala çalıyor
ve ben çöpteki kağıtları şişeleri karıştırıyorum
bulamıyorum
oturdum yere
bommboş baktım bir müddet
(bazen anı yönetemediğimde çöküp boş bakarım)
sonra da birkaç şeyi çıkardım buldum telefonu
afferim kızım aferim
ya telefon çalmasaydı
öylece götürüp çöpe atacaktın, yağmurun altında şanslıysan da
attığını fark ettiğinde aramaya çıkacaktım
aferim diyerek kendime kalktım çıktım ofisten
bazen gerçekten hayret ediyorum kendime
bunu nasıl başarıyorum diye
(kibarca çünkü kendime çok da ayıp etmek istemiyorum)
tam işten çıkmak üzereyken komşum aradı,eve geldiysen gel çay demledim diye
az işim var eve gelince çıkayım sana da dedim kapattım
sonra masamdaki bulaşıkları yıkamak, çöpleri geri dönüşüm poşetine atmak
kısacası mesaiyi bitirmek üzere kalktım
baktım mutfağa birkaç gidiş-geliş yapmak gerekecek
elimdeki her şeyi kağıtları attığım kovaya doldurdum ve tek seferde mutfağa gittim
bravo dahi!!!
çay bardağı, termos vs çıkardım
kağıtları büyük boy poşete döktüm bulaşıkları yıkarken telefon çaldı
bulamadım
bakındım
bulamadım
sonra birden onu da kağıt kovasına koyduğumu ve
kağıtlarla birlikte poşete döktüğümü ayıktım
telefon hala çalıyor
nina zilli çalmıyor
çünkü telefonum müthiş(!) i phone
ona o sevdiğim melodiyi atayamadık
neyse , telefon hala çalıyor
ve ben çöpteki kağıtları şişeleri karıştırıyorum
bulamıyorum
oturdum yere
bommboş baktım bir müddet
(bazen anı yönetemediğimde çöküp boş bakarım)
sonra da birkaç şeyi çıkardım buldum telefonu
afferim kızım aferim
ya telefon çalmasaydı
öylece götürüp çöpe atacaktın, yağmurun altında şanslıysan da
attığını fark ettiğinde aramaya çıkacaktım
aferim diyerek kendime kalktım çıktım ofisten
bazen gerçekten hayret ediyorum kendime
bunu nasıl başarıyorum diye
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)