merhaba,
bu gördüğünüz fotoğrafın aslında çok acıklı (!) bir hikayesi var:
dün benim tatlış kedim luna kapı kollarına atlayıp kapıları açmaya çalışmayı öğrendi kendi kendine
e ben de bu hatun kaçar maçar
boynunda bir tasması olsa
sahipli olduğu belli olsa diye dertlere gark oldum sabaha kadar!
sabah uyanıp ofise giderken de kedişlerime nazar bocuklu( vazgeçilmez) 2 tasma aldım
ofise gelir gelmez de ilk iş
luna'nın boynuna takayım dedim
malum kızım oğluşuma göre daha elcimek !!!
ay ben luna'nın tasmasını taktım döndüm loya'yı da yakalayıp takayım diye
bir baktım benim kız yerde tasmayla savaşıyor
gözümün ucunda yaş kediciği tasmadan kurtarmaya çalışıyorum
o hem bana pati atıyor hem boynuna!
velhasıl kelam çıkardım tasmasını zorla
loya'ya takmayı denemedim bile
bu fotoğraftaki tasmalar da bana hatıra kaldı ne yapayım! :(
minik bir not :tuğba ''ay bu kedi aynı sana benziyor, nasıl bu kadar olur. ''dedi.
doğru ben de böyle uyuzumdur. kemer, taç maç takamam
kendimi çok kıstırılmış, özgürlüğüm sınırlandırılmış gibi hissederim. ne yapayım ayol
kedişler de bana benzediyse!
